کاشی لاجوردی در بودجه شش نکته از رکود بزرگ

کتیبههای مسجد یکی به خطّ کوفی آجری و دیگری به خطّ ثلث سفید بر روی کاشی لاجوردی است. طرح و نقشه معماری آن ظاهراً از معیرالممالک و استاد سازنده آن استاد علی محمد کاشی بود. ذکاء میگوید در توصیف اثر در کاتالوگ روشن نیست که منظور از معیرالممالک کدام تن از این خانواده است؛ اما با توجه به شواهد و درج لقب «صنیعالملک» بر نقاشی این نتیجه بهدست میآید که این شخص کسی جز دوستعلی خان معیرالممالک نمیتواند باشد. ذکاء میگوید احتمالاً این اثر کمی پیش از اشتغال به روزنامهٔ دولت علیهٔ ایران نقاشی شده و در آن نشان گرفتاریهای ذهنی دیگر در شیوهٔ قلمزنی دیده میشود و گویا صنیعالملک در بهپایان بردن آن عجله داشتهاست. این زیارتگاه در سال ۱۳۸۶ توسط اهالی ابیانه بازسازی شده است. دومین اثر روغنی یک جعبهٔ روغنی مذهب به اندازهٔ ۳۱ سانتیمتر است که در میان ترنج وسط آن، سه نقاشی چهره دیده میشود و ذکاء احتمال میدهد متعلق به صنیعالملک باشد. تاریخ روی قلمدان ۱۲۷۱ را نشان میدهد؛ اما ذکاء میگوید با توجه به اعطای لقب صنیعالملک در ۱۲۷۷ ه.ق، این اثر نمیتواند مربوط به ۱۲۷۱ باشد و احتمالاً متعلق به ۱۲۷۹ ه.ق بوده که دایرهٔ ۹ را برداشته و آن را تبدیل به ۱ کردهاند.

شباهت میان این اثر با اثری دیگر از او و نیز چهرهاش در تالار نظامیه، این نتیجه را بهدست میدهد که این اثر متعلق به معتمدالدّوله و دورهٔ وزارتش بر عدلیه میان سالهای ۱۲۷۵ تا ۱۲۷۸ ه.ق است. در شمارهٔ ۴۷۳ بهتاریخ پنجشنبه ۲۶ صفر ۱۲۷۷ ه.ق تصویری از خود ابوالحسن با متنی دربارهٔ او به چاپ رسیدهاست. طرح اولیهٔ نقاشیهای روزنامه توسط شخص ابوالحسن پرداخته میشد و سپس شاگردان آنها را برای چاپ آماده میکردند. طراحی آن با صنیعالملک و رنگآمیزیاش با بهرام اصفهانی از شاگردان صنیعالملک بودهاست. هنر هخامنشی نابترین فرم هنر خاورمیانهٔ باستان و اوج آن بودهاست. این مجموعه مکانها شامل است کورههای تولید کننده سبز بیدی در چین باستان است که از قرن اول تا هفدهم میلادی، در آنجا فعالیت میشد. در مطالعات تاریخ باستان اندیمشک همواره کیفیت، تقارن تاریخی، نوع تعامل و چگونگی فراز و نشیب دو شهر مهم باستانی و همجوار لور و اندامش (گستره قلعه مختار تا حوالی کوی نیرو امروزی) برای تاریخ شناسان دارای ابهام بوده است. در این کتاب تصویر سراینده - که توسط صنیعالملک نقاشی شده بود - نیز چاپ شد. این اثر در سال ۱۲۷۹ ه.ق چاپ شد اما در سال ۱۲۸۱ ه.ق منتشر شد. کمیسیون نشریه که هرساله مجله و نشریاتی را در خصوص اخبار و اتفاقات دبیرستان منتشر میکرد، نشریات آذرخش، شعله بهرام و سالنامههای فیروز بهرام نام تعدادی از آنهاست.

ذکاء میگوید این اثر تاریخ و امضا ندارد و نام شخصیت هم روشن نیست؛ اما نظر کارشناسان و خود ذکاء بر این است که مهارت چهرهپردازی در این اثر تنها از صنیعالملک ساختهاست. ذکاء میگوید احتمالاً صنیعالملک در سالهای پایانی زندگی به این تکنیک روی آوردهاست چون آثار قدیمیتری در این زمینه از او موجود نیست. او ادامه میدهد دربارهٔ شخصیت اثر تاکنون نظری ارائه نشده اما وی معتقد است که این اثر تصویری دیگر از عباسقلی خان جوانشیر معتمدالدّوله است. از اردیبهشتماه سال ۱۳۹۸ بیش از ده هزار نفر ساعت بر روی آمادهسازی مستندات، برگزاری جلسات هماهنگی هیئتهای پذیرش، تهیه امیدنامه جامع و برنامه کسبوکار و غیره برای به سرانجام رسیدن این عرضه که بهعنوان بزرگترین عرضه اولیه تاریخ بورس ایران شناخته میشود صرف شدهاست. رشد جمعیت شهر آمل قابل توجه است، زیرا تعداد آن که در ۱۳۳۵ حدود ۲۷۱۲۲ نفر بوده در ۱۳۶۵ حدود پنج برابر شدهاست. نبود پیشرفت قابل توجه در توسعه شهری، پروژه های نیمه تمام، وضعیت اقتصادی و اب و هوای ابری و اسمان خاکستری در اکثر سال همگی جوی غمگین و افسرده برای مردم این شهر ایجاد کرده اند که آمار افسردگی و خودکشی را در این شهر بالا برده.

آب و هوای بجنورد بهطور کلی معتدل کوهستانی میباشد از اینرو تابستانهای بجنورد آب و هوای نسبتاً ملایم و زمستانهایش سرد زمستانی است. در این راستا میتوان به توصیفِ نمادین ایشان از مفهوم زمان اشاره کرد که از طریق تدوین و معرّفی تقویمی جدید بر مبنای نوزده ماهِ نوزده روز میباشد. با این حال، یکی از راههای کسب اطلاعات دربارهٔ سعدی، مطالعهٔ روزگار و زمانهٔ اوست که با یورش مغولها به ایران همزمان بوده است. ایل قشقایی، دومین ایل بزرگ در ایلات ایران و بزرگترین ایل در جنوب کشور است که با هشت طایفه که در فارس به کوچروی ادامه میدهد. این اثر در سال ۱۳۲۷ ه.ش در نمایشگاه هنرهای ایران در موزهٔ چرنوسکی پاریس به نمایش کاشی چوبی گذاشته شده بود. این اثر ۳۹ مجلس دارد که صحنههای شکار ناصرالدینشاه در تهران و مازندران و بعضی مکانهای دیگر بههمراه همراهان را نشان میدهد. بهجز روزنامهها و فرمانهای دولتی، بعضی از کتابها و دیوانهای دیگر نویسندگان و شاعران نیز در چاپخانهٔ دولتی به چاپ میرسید مانند کتاب فرهنگ خداپرستی سرودهٔ میرزا عبدالوهاب محرم معروف به لسان الحق. علیمردان خان که پسر بزرگ و جانشین پدر محسوب میشد نخست پیکر پدر را از قندهار به مشهد برد و در آستانه حرم امام رضا، پایین پا، به وصیت پدر به خاک سپردو سپس لقب بابایی و حکومت کرمان را از شاه عباس دریافت نمود و به بابای ثانی معروف گردید.